Папарацция

Уикисөздік жобасынан

Папарацция - шоу-бизнес жұлдыздарының және басқа да атақты адамдардың жеке өмірінен көріністерді олардың келісімінсіз және келісімінсіз түсіретін фоторепортерлер.

Сөздің шығу тегі[өңдеу]

Бұл мағынада сөз 1960 жылы экранға шыққаннан кейін Феллини Федерико Феллини "Сладкая жизнь" фильміне кірді, оның басты кейіпкері досы, Папараццо фотографы (актер Вальтер Сантессо). Папараццоның прототипі атақты итальяндық фотограф және Феллинидің досы Тацио Секкьяроли болды.

Аты шыққан көптеген теориялар бар, олардың бірнешеуі Феллинидің өзі ұсынған. Сәйкес бір теориялар, Феллини және сценарист фильм Эннио Флайано алдық, бұл сөз " кітабынан жолдық жазбаларды Джордж Гиссинга "By the Jonian sea" (1901), онда айтылатын бір Кориолано Папараццо — иесі бір қонақ үйлердің Калабрия[1]. Сәйкес басқа теориясы, Флайано ойлап тапқан аты, ассоциируя дыбыстар шығаратын камера, захлопыванием раковиналардың ұлулар: сөз тіркесі paparazzi di mare ("теңіз папарацци") белгілеу үшін пайдаланылады моллюскалар тобына жататын мактр (en:Mactra stultorum) итальяндық жұмыстар жөніндегі зоология XIX ғасырдың[2].

Бұл кейіпкер режиссер масаға ұқсас ақылды және шынайы фотограф ретінде ойлады. Феллини бұл атауды мектеп достарының бірінде оқып, Папараццодың әңгіме мәнері үшін айтқан. Кейінірек бұл сөз "папарацци" көпше түрінде компрометациялық сурет үшін атақты қудалайтын фотографтарға түрлі тілдерде қолданыла бастады.

Жекелеген жағдайлар[өңдеу]

XX ғасырдың басында Мәскеу маңындағы саяжай кенттерінде"моменталистер"фотографтарын кездестіруге болады. Олар тауқыметке немесе суға түсу көрінісін шешу үшін аулада сағат бойы кезекшілік етті. "Моменталисты" қудалауға ұшырады және избиениям[3]. Бір болжамдар бойынша, Париждегі 1997 жылдың 31 тамызы ағылшын ханшайымы Диана қайтыс болған автокаталықтың себебі, оны папарацци қудалаған. Алайда, 2008 жылы сот ханшайым оның автокөлігінің мас жүргізушісінің және оның соңынан жүріп келе жатқан машина жүргізушілерінің кінәсінен абайсызда кісі өлгенін мойындады[4

ДЕРЕККӨЗДЕР [1] [2]

  1. Pierre Coustillas. Gissing and the Paparazzi. // Francesco Badolato, George Gissing, romanziere del tardo periodo vittoriano; postfazione di Andrea Sciffo, Soveria Mannelli: Rubbettino, 2005, ISBN 88-498-1193-4, pp. 256-266 (on-line)
  2. Oronzio Gabriele Costa. Vocabolario zoologico comprendente le voci volgari con cui in Napoli ed in altre contrade del regno appellansi animali o parti di essi con la sinonimia scientifica ed italiana. — Azzolino, 1846. — С. 26.