БОЙКҮЙЕЗДІК
Бойкүйездік[1] — өз ерік-жігерін жоғалтқан адамның мінез-құлқын сипаттайтын этикалық ұғым. Іс-әрекетке мойны жар бермеу, жалқаулыққа, енжарлыққа берілу, самарқаулыққа, селқостыққа салыну Бойкүйездіктің белгілері болып табылады. Бойкүйездік — іс-әрекеттегі дәрменсіздік пен шарасыздыққа апаратын жағымсыз қылық. Бойкүйездікке бой алдырған адамды қазақ халқы “бос белбеу”, “керенау” деп атаған. Бойкүйездіктен арылу үшін адам өз күш-қуатын, ерік-жігерін мақсатты іс-әрекеттерді орындауға арнауы қажет.
Пайдаланылған әдебиет[өңдеу]
- ↑ “Қазақ Энциклопедиясы”, II-том
|
Бұл бөлімде бастамасы. Сіз оны толықтырып, дамыту толықтырып, дамыту |